De foto’s spreken boekdelen

Eindelijk weer een verhaaltje uit het noorden van Zuid-Amerika voor de geïnteresseerden van het thuisfront. Zoals ik al eerder vertelde, geen bericht is goed bericht! Kortom, ik ben nog altijd met volle teugen aan het genieten van Suriname.

De titel zegt het eigenlijk al, de foto’s spreken boekdelen. Jullie hebben ongetwijfeld kunnen zien op foto’s hoe prachtig het hier is en het plezier straalt er vanaf. Van alle kanten krijg ik complimenten en verzoekjes voor wat betreft mijn fotografie. Mijn passie wordt door menig mens meer dan gewaardeerd en ik mag misschien zelfs mee op trip met Blue Frog Travel om te fotograferen, mijn geluk kan niet meer op. :) Ik ben inmiddels alweer drie weekenden naar het binnenland van Suriname gegaan met mijn lieve vrienden hier. Na de eerste ervaring in het binnenland van Suriname heb ik de smaak te pakken gekregen, het is echt een toegevoegde waarde om meer te zien hier. Alhoewel in Paramaribo ook nog steeds zoveel te ontdekken valt. De tijd gaat zo snel! Nog iets meer dan een maand en dan begint mijn volgende avontuur al. Backpacken door Colombia, momenteel beleef ik veel voorpret van deze reis en ik ben dan ook zeer benieuwd hoe die ervaring gaat worden. Maaar gelukkig heb ik nog eventjes hier in Suriname, kerst en oud & nieuw nadert en van alle Surinamers krijg ik te horen “Meisje, jij gaat genieten!!”.
Dat wordt vast leeeuk!

Het weekend van 18 oktober zijn we naar Blaka Watra en Brokoponddo gegaan met Dion. Hij heeft ons meegenomen naar een berg, middenin de jungle. Toen we bovenop de berg aankwamen stokte mijn adem letterlijk. Het is niet overdreven als ik zeg dat dit de mooiste plek is waar ik tot nu toe ben geweest. Het uitzicht was immens. Jullie hebben het vast kunnen constateren bij het kijken van de foto’s maar eigenlijk is het niet te vergelijken met de realiteit. Ongelooflijk, zo mooi. Je kijkt uit over het regenwoud van Suriname, de jungle en alle dieren waren prachtig. ’s Nachts werden we verrast door een heldere hemel vol met sterren. Onder het genot van een drankje stonden we met zijn allen uitbundig te dansen bovenop de berg. Wat een genot! Tot ik opeens iets opmerkte in de lucht, zo mooi, zo snel, zo intens, alle blikken naar boven gericht toen ik enthousiast aan het wijzen was. Het bleek een vallende ster te zijn vlak boven ons. Iedereen begon te joelen, ik was wederom verbouwereerd. Nooit eerder had ik een vallende ster gezien, het was ook zo dichtbij. Ik kon niet stoppen met glimlachen. Die zondag zijn we meer dan een uur zoet geweest om het busje van meneer Coutinho in beweging te krijgen, we zaten halverwege de berg vast. Allerlei tactieken werden toegepast, stenen en hout hebben we geplaatst onder de wielen, niks mocht baten. Uiteindelijk heeft Dion de boomstam onder de auto met een kapmes door midden weten te hakken zodat die weggehaald kon worden. Na wederom twee spinnende wielen waarbij het hout, steentjes en bladeren ons om de oren vlogen omdat wij achter het busje aan het duwen waren, zijn we uiteindelijk los gekomen. Geweldig om de reactie van iedereen te zien toen we weer verder konden gaan, de moed was ons aardig in de schoenen gezakt namelijk. We gingen verder naar het brokopondomeer, daar kregen we vers kokosnoot water van Dion. Genieten geblazen! We hebben daar ook Piranha soep gegeten, heeerlijk. Het weekend sloten we af bij Koffiekamp, een dorpje naast een goudmijn. De eigenaar van Koffiekamp was erg gastvrij en de goudmijn zelf had weer een prachtig uitzicht.

Samen met mijn Belgische vriendinnekes, Duncan, Paul en Ankie ben ik naar Berg & Dal en Brownsberg geweest. Bij Berg & Dal zijn we gaan ziplinen door de natuur met onze prachtige hoofddeksels! Als een stel aapjes vlogen we aan een lijntje door de jungle. Bij Brownsberg hebben we een wandeling gemaakt naar de Irene vallen, vanwege de droge tijd was de waterval minder spectaculair dan normaal. Maar we vonden het allemaal geweldig, onderweg hebben we veel apen, kikkers en vogels gezien. Gedurende de nachtwandeling heb ik een slang gevonden, jammer genoeg was onze gids niet dapper genoeg om hem op te pakken en ons meer te vertellen over het beestje maar de eigenaar van Brownsberg heeft hem wel even vastgehouden. De beste man was helaas voor geen meter te verstaan. Later hebben we gezellig bij het kampvuur gezeten en spannende verhalen uitgewisseld met elkaar. Het weekend hebben we samen afgesloten bij Zus & Zo met een heerlijke maaltijd.

Ik ben ook een dagje naar natuurpark Peperpot geweest met Daph, Tes, Joris en Bas, dat was ook weer een hele bijzondere ervaring. Bas loopt stage daar en heeft ons een rondleiding gegeven en veel verteld over de dieren en natuur. De doodskopaapjes waren in overvloed aanwezig, geweldig om die beestjes zo speels bezig te zien in de natuur. Dan hebben we ook nog Bigi Kroetoe ervaren, het afscheidsfeest van onze gezellige huisgenoot Joris. Het was één grote dolle boel! Tot in de ochtenduren hebben we gedanst rond het kampvuur. Terwijl “Rije Rije In Je Wagentje” werd afgespeeld waren we als een stel kinderen rond het vuur aan het spelen. Nadat iedereen een paar uurtjes in zijn hangmatje had gelegen kwam de zon alweer op. Toen hebben we overdag nog even kunnen genieten van het water bij het resort en later op die dag zijn we met twee bussen vol naar Zanderij gereden om Joris uit te zwaaien.

Apiapaati was wederom een hoogtepunt! Vrijdagochtend 14 november om 06:00 vertrokken we met de bus naar Atjoni om daar vervolgens met zijn allen in een korjaal te stappen. Zes uur of langer hebben we mogen genieten van de prachtige omgeving van het binnenland van Suriname, we voeren langs dorpjes. Aan het water stonden vrouwen die bezig waren met de was en veel kinderen hadden plezier in het water. De mensen droegen bijna geen kleding en het voelde soms ook best vreemd om in een bootje langs te varen. Sommigen beschermden de naakte delen van hun lichaam dan ook snel toen ze in de gaten hadden dat er mensen langs voeren. Onderweg moesten we een aantal keer uit het bootje vanwege het lage water, de korjaal moest dan verder getrokken worden met een touw voordat we verder konden. We hebben geluncht op een eilandje midden op de Suriname rivier! En toen we bij Apiapaati gearriveerd waren ontvingen de dorpelingen ons met een vriendelijke glimlach en de kinderen vonden het al snel geweldig om met ons te spelen. We deden kaartspelletjes met ze en toen ik begon te dansen met het broertje van Fred ontstond er een grote glimlach op zijn gezicht. Wat voelde het heerlijk om te spelen met de kinderen, ik voelde me zelf weer helemaal kinds. Op het eiland waren veel vogelspinnen te vinden in de bomen, maar dat weerhield mij er niet van om mijn hangmat op te hangen tussen de bomen. Wat een prachtige slaapplek was dat, een mooiere manier van ontwaken had ik niet kunnen bedenken. We hebben gewandeld door dorpjes, onderweg kwamen we een jongetje tegen die door zijn moeder werd gewassen in een emmertje. Velen van ons hadden hem niet opgemerkt maar Daph gelukkig wel. Tes, Daph en ik liepen naar de moeder en het kindje toe en ik vroeg haar netjes of ik een foto mocht maken van haar prachtige zoontje. Toen ik uitbundig begon te zwaaien en lachen ontstond er een glimlach op zijn gezichtje, mijn weekend was toen al volmaakt. En dat terwijl het net was begonnen! Die avond heb ik voor het eerst sinds jaren heb ik weer een keer friet gegeten met een frikandel, lekker Hollands, smaakte me goed kan ik jullie mededelen. ’s Nachts gingen we op pad op zoek naar kaaimannen, de eerste nacht hebben we er helaas geen gevonden. Wel een nachtzwaluw en het ontwijken van kikkers was een grappige bezigheid.

Het weekend hebben we ook cassave, een soort aardappel, uit de grond gehaald om daar vervolgens soep van te maken. Dat smaakte verrukkelijk! Mede dankzij Tomsie, onze top kok. We hebben de Ananasberg beklommen, beklommen klinkt misschien wel ietwat overdreven. Het was een steil stuk maar vrij kort dus van klimmen was maar kort sprake. Het uitzicht was wederom een genot. Na dit weekend weet ik waar ik water kan halen als ik verdwaal in de jungle, ook best handig om te weten! Fred, onze geniale gids, kapte een tak van een boom en liet ons het smakelijke water één voor één proeven. We hebben een bezoekje gebracht aan Djoemoe, een medisch centrum aan het einde van de Suriname rivier. Daarna hebben we veel waterpret beleefd samen, Fred had een band die achter zijn bootje hing waar we onze kunstjes op mochten laten zien terwijl we over de rivier crosten. We hebben ook genoten van een heerlijke soela, er waren heel veel kinderen aan het spelen. Ze kwamen direct enthousiast naar ons toe gezwommen. Vervolgens heb ik mijn jeugdsentiment met hen gedeeld, het spelen van "Pepsi, pepsi cola, wie er lacht, krijgt een opdracht, wie beweegt, krijgt er twee..." Etc. Uiteindelijk stonden we met zijn allen in een kringetje te zingen en te spelen. Fred heeft het weekend zijn toneelkunsten uit de kast getrokken, vuurspuwer, koordansen, je kunt het je zo gek niet bedenken maar Fred maakte er een prachtige show van.

De laatste nacht wilde ik nog graag de jungle in. Terwijl de rest allang vertrokken was in een diepe slaap zijn Ireen, Stanley, Fred en ik een wandeling gaan maken. We hebben toen buidelratten en spinnen gezien. Mijn enthousiasme werd beetje bij beetje wel minder, het was een enorme wandeling en uiteindelijk waren we rond 05:00 pas terug. Toen zijn we gaan baden in de rivier om ons te ontdoen van al het zweet. Heerlijk was dat! Daarna heeft Fred ons verrast met kipnuggets, mmm! Ik ben daarna snel in mijn hangmat gedoken om nog een paar uurtjes te kunnen slapen! De terugweg heb ik wederom genoten toen we allemaal in de korjaal zaten op weg naar Atjoni, het zou maar zo kunnen dat dit mijn laatste tripje is door het binnenland van Suriname dus ik weigerde het om te gaan slapen. Dat was in eerste instantie namelijk wel mijn plan. In de bus van Atjoni naar Paramaribo hebben we gedanst en gezongen, wat hadden we weer een schik samen!

Voor wat betreft het projectmatig werken bij de Consumentenkring ben ik goed op weg! Met plezier ben ik het voorlichtingsboekje m.b.t. budgetteren in elkaar aan het zetten. Afgelopen week heb ik gefotografeerd om het boekje vorm te geven. Met het communicatieplan zijn ze ook erg blij. En over een week gaan we op de Jaarbeurs van Suriname staan. Ik ben benieeeuwd!

Verder geniet ik bijna wekelijks van de wandelingen met Mart door Paramaribo. Fijne gesprekken en drankjes aan de Waterkant komen daar bij kijken. Ook heb ik twee keer deelgenomen aan een groepsles bij de Parima Gym, een gladiator work-out en een full body workout. Erg intensief en leuk, wel jammer dat de instructrice zelf niet de gehele work-out meedoet. De Surinaamse dames lagen soms al op de grond te puffen terwijl we nog enthousiast aan het squatten waren. Maar ik vind het bewonderenswaardig dat er veel dames zijn die hun best doen om te bewegen! Dit weekend staan er ook weer veel leuke dingen op de planning, ondanks dat plannen hier niet echt van toepassing is. Ik leef hier echt met het uur, niet eerder heb ik zo ongestructureerd geleefd volgens mij. Heerlijk vind ik het! Dat wordt nog wennen als ik in Nederand kom. Maar dat zien we dan wel weer, ik blijf voorlopig nog even genieten van de heerlijke temperatuur en ervaringen hier in Zuid-Amerika guys.

Tak odi aan mijn lieve vrienden & familie in Bakrakondre. Mo syi!

“Photography is the beauty of life captured”