Mijn eerste weekend in Paramaribo!

Daar was ik weer. Deze keer vanaf de Prinsessenstraat en een weekend Paramaribo achter de rug. Wat een ervaringen.. In één woord: genieten!

Vrijdagmiddag na het schrijven van mijn vorige blog ben ik naar Lucien gegaan. Hij heeft mij kennis laten maken met zijn papegaai, ja kennis laten maken dus niet alleen laten zien. Die papegaai kon namelijk praten, wat het beestje exact gezegd heeft kan ik me niet meer herinneren maar wat ik wel weet is dat het erg grappig was. Lucien heeft een dierenspeciaalzaak, dus vervolgens ging hij samen met mij de vissen voeren. Daar zaten me een paar vissen tussen.. Nou daar zeg je u tegen en vijandig dat ze die hondenbrokken uit het water haalden! Dat was nog eens wat anders dan de vijver die wij vroeger in onze achtertuin hadden liggen in Giesbeek met wat goudvissen en guppies. Diezelfde middag ben ik ook nog op de fiets de buurt gaan verkennen, uiteraard verdwaald maar gelukkig was er een vriendelijke man met een klein jongetje die mij de weg naar de Saturnusstraat wisten te wijzen. Onderweg wat mooie foto’s kunnen maken en bij één van de velen Chinese supermarkten wat lekkers gehaald. Een hele ervaring om hier op de fiets te zitten. Allereerst rijd je links op straat, dat went gelukkig vrij snel doordat de auto’s je aan de rechterkant van de straat tegemoet komen dus dat scheelt. Maar die omgeving, zo anders… echt apart. Een glimlach van oor tot oor was niet van mijn gezicht te krijgen. Wel jammer dat de lokale bevolking hier zelf nauwelijks op een fiets stapt dus de wegen zijn niet echt geschikt voor fietsers maar het is goed te doen. En tot op heden heb ik ervaren dat de auto’s nog aardig rekening houden met fietsers. “Voorrang heb je niet, voorrang krijg je.” Las ik ergens over het land Suriname maar naar mijn idee valt dit dus allemaal wel mee. Wie weet verandert het nog maar laten we hopen van niet.

Die avond heeft Lucien mij geholpen mijn spullen te verhuizen naar de Prinsessenstraat, in dit Guesthouse zitten namelijk al meerdere stagaires. Na mijn koffer en tas op mijn kamer te hebben neergeplofd, kon ik me even snel opfrissen. Daarna werd ik alweer opgehaald door Fenna & Peter om vervolgens uiteten te gaan bij Jiji’s met een groepje. Het eten was zoals te verwachten van een land als Suriname, erg lekker! Wel doen ze hier gerust een uur over het bereiden en serveren van een gerecht dus dat was even wennen. Wat ook opmerkelijk was toen we achteraf zin hadden in een lekker kopje koffie, kwam de serveerster ons melden dat ze nog exact genoeg koffie had voor één kopje koffie. Ongeloofwaardig als dit bij ons als Hollanders in de oren klonk hebben we maar naar de rekening gevraagd en zijn we ergens anders een kopje koffie gaan drinken. Daarna zijn we bij de Zanzibar gaan zitten en daar heb ik genoten van twee heerlijke cocktails met Borgoe (een Surinaamse rum) terwijl bij de meesten het Parbo bier rijkelijk vloeide. Het was erg gezellig. Bij de Zanzibar ontmoette ik Dick, een Nederlanderse jongen die al een flinke tijd tripjes naar het binnenland organiseert in Suriname samen met Fred. Fred is opgegroeid in het binnenland van Suriname en zo hebben zij elkaar dus heel veel kunnen leren. Dick had prachtige verhalen en waarschijnlijk gaan we 19 september met een aantal op trip naar Apiapaati met reisleiders Dick & Fred, hopen dat het doorgaat!
Later op de avond zijn we met een groep naar de Touché gegaan, een club in Paramaribo. Het was een mooie club, lekker koel daar binnen en gezellig! De DJ draaide vooral nummers die in Nederland een aantal jaar geleden in de top 40 stonden, afgewisseld met wat reggae muziek. Een wereld van verschil met de deephouse / techno festivals van afgelopen zomer maar ik vond het meteen al leuk! Het geeft echt zo’n vakantiegevoel. Iets wat me ook is bijgebleven was dat iedereen op een gegeven moment in een kring ging staan, er werd een bepaald nummer aangezet en toen begon een grote groep jongens uitbundig te dansen. Het leek opeens alsof ik was beland bij een liveshow van So You Think You Can Dance.

Zaterdag een beetje uitgeslapen en rond 13:00 ben ik met Thomas op tour gegaan door Paramaribo met de fiets. Zo zijn we naar het Onafhankelijkheidsplein gefietst, langs de Waterkant, langs de Palmentuin, langs Fort Zeelandia en langs het Presidentieel Paleis. Daarna zijn we naar Krasnapolsky gegaan, daar was de rest ook. Krasnapolsky is een voor Surinaams begrip luxe hotel waar ook een zwembad is. Daar hebben we met zijn allen tot een uur of 18:00 aan het zwembad gelegen, heel chillie. ’s Avonds hebben we voor 10 SRD dat is ongeveer €2,50! een maaltijd met rijst en vis gegeten bij Madonna (soort afhaalzaak) en het was nog lekker ook. Toen zijn we lekker terug naar huis gegaan en hebben daar zitten kaarten en drinken. Rond 02:00 (dan pas begint het nachtleven hier) zijn we vertrokken naar de Zsa Zsa Zu om daar tot een uurtje of 05:00 wat dansjes te doen, ook hier was een goed sfeertje! Moet zeggen dat ik wel blij was toen ik eindelijk in bed lag want ik had toch wel een beetje last van een jetlag.
Zondagmorgen was ik dan ook om 08:30 alweer wakker, komt door dat Nederlandse ochtendritme. Die zondag zijn Myrna, Evelien, Rob en ik naar de markt gegaan op de Tourtonnelaan. Dat was echt een paradijs aan groente & fruit! Heerlijk. Allemaal nieuwe soorten fruit ontdekt, de gekste dingen. Zo gaf een vrouw ons een stukje van een soort zoete boon, het was een wit stukje, behaard en het zag er niet bepaald eetbaar uit maaar dat was het dus wel en lekker! Het smaakte een beetje naar zoete kauwgom, die bublicious van vroeger maar dan anders. Die middag ben ik op bed gaan liggen voor een paar uurtjes extra slaap, het regende pijpenstelen dus met dat prettige geluid op de achtergrond was ik zo vertrokken. Daarna heb ik mezelf in mijn workout kleren gehesen om vervolgens een stuk te gaan hardlopen, het was namelijk enigszins afgekoeld ook. Ik wilde naar de Cultuurtuin lopen, dat schijnt een mooi gebied te zijn voor hardlopers. Voordat ik begon heb ik de kaart even goed bekeken en heb ik geprobeerd de route op te slaan in mijn geheugen zodat ik niet zou verdwalen. Onder het genot van mijn Surivlucht afspeellijst met o.a. Coldplay, Bob Marley, Pharrell Wiliams, John Mayer, Disclosure en velen anderen begon ik aan mijn eerste hardloopsessie hier in Paramaribo. Het is me aardig goed bevallen moet ik zeggen.. maar twee keer heb ik iemand op straat moeten aanspreken om te vragen naar de weg. Eenmaal gearriveerd bij de Cultuurtuin stond er op een groot bord: “zondag geopend van 08:00 – 13:00”, gelukkig had ik al flink wat kilometers in de benen dus ik ben maar terug gegaan. Heel moe maar absoluut voldaan. Er werd voor ons allen gekookt dus dat was helemaal ideaal, vooral ook heel gezellig met zijn allen! Toch ben ik om 21:00 maar mijn bed ingedoken want mijn ogen wilden echt niet meer meewerken.

Toen vanmorgen mijn wekker om 07:00 ratelde voelde ik me, ondanks die tien uur slaap die ik erop had zitten, niet bepaald uitgerust. Maar ik heb mezelf bij elkaar geraapt want het was tijd voor mijn eerste dag bij de Consumentenkring. Eigenwijs als ik ben meteen de eerste dag op de fiets gegaan, het screenshot van de routebeschrijving op Google Maps was vandaag mijn beste vriend. Hij heeft me netjes binnen een half uur naar de plaats van bestemming geleid. De terugweg was wel andere koek, maar daarover zometeen meer. Eenmaal gearriveerd bij de Consumentenkring zat daar Cornelli, een Surinaamse werknemer. Even gezellig met haar zitten kletsen en toen kwam de voorzitter, Albert. Er druppelden steeds meer bestuursleden binnen totdat we met zijn vijven in een kringetje zaten op het kantoor van Albert. Daar hebben we kennis gemaakt en de werkzaamheden besproken. Zoals zij dat zo mooi noemden was het een vergadering van het bestuur. Het duurde ongeveer 2 uur en alles ging op een rustig tempo. Ze werken hier ook alleen de ochtend tot een uurtje of 13:00 dus dat is ook wel prettig want het is toch wel even wennen om in deze hitte te moeten werken. Toevallig kwam vanmorgen ook iemand van de Surinaamse televisie langs om Albert te interviewen over het feit dat de energiekosten omhoog gaan omdat de energie momenteel schaars is. Heel interessant om dat mee te maken. Je moet je voorstellen dat er twee mannen waren, één met een camera en één man met een microfoon in zijn hand. Het duurde maar een kwartiertje en toen vertrokken ze weer. Het zou ook worden uitgezonden op de radio. Albert benadrukte vooral dat er meer zonnepanelen zouden moeten komen en hij vindt dat er verschillende energieprijzen moeten komen afhankelijk van het inkomen van de consumenten. Oké.. Nu komt het hoor, de terugweg. Nou ik ben zeker een uur tot anderhalf uur zoet geweest met het vinden van de Prinsessenstraat. Twee mensen hebben me de verkeerde kant op gestuurd en de kaart uit de anwb gids liet me ook in de steek omdat alleen het centrum en iets daarbuiten erop vermeld staan. Maar het is goedgekomen, na ongeveer een uur was ik dus weer gearriveerd op de Prinsessenstraat. Ik wist niet hoe snel ik naar de kraan moest rennen om mezelf bij te tanken met water. Daarna heb ik een boek gepakt en ben gaan lezen in het zwembad. Vanavond hebben Myrna en ik een flinke pan tomatensoep gekookt voor het huis. We moesten wat improviseren, zo hebben we de tomaten in de blender gegooid want een stamper was nergens te bekennen. Nadat we die enorme pan eindelijk aan de kook hadden gekregen hebben we hem heerlijk op smaak weten te krijgen met wat kruiden. Nu nog steeds een volle buik terwijl ik mijn blog aan het afschrijven ben en zo lekker mijn bed in duiken. Morgen weer een nieuwe dag bij de Consumentenkring. Dit keer hopelijk een voorspoedige terugweg! Maar ik las laatst een mooie quote: “If we don’t get lost, we’ll never find a new route” van Joan Littlewood. Dus die houd ik maar in mijn achterhoofd als ik weer eens de weg kwijt raak.

Trusten Nederland!